Cynowanie to inaczej tzw. bielenie, Dokładnie wykonanie takiego „zabiegu” oznacza, że powierzchnię wykonaną z metalu pokrywa się specjalną ochronną powłoką z cyny. Rozwiązanie to stosuje się przede wszystkim na stopach żelaza oraz na miedzi.
W tej metodzie wykorzystuje się pierwiastek chemiczny Sn, czyli dokładnie cynę, istotne jest jednak aby była ona w odmianie β, czyli dokładnie jako cyna biała. Wykorzystanie tej metody jest uzasadnione w wielu dziedzinach, głównie ze względu na właściwości samej cyny, która będzie istotnie zabezpieczać powierzchnie z metalu.
Jakie właściwości ma cyna?
Jeśli decydujemy się na cynowanie jakiegoś metalowego elementu, to warto dokładnie dowiedzieć się, jakie ten pierwiastek posiada właściwości i jak będzie działał. Przede wszystkim cyna jest odporna na korozję, stąd często możemy ją spotkać u blacharza samochodowego. Oprócz tego jest ona ciągliwa, kowalna, wyróżnia się niską temperaturą topnienia i ma dobre właściwości mechaniczne. Cna doskonale sprawdza się w odlewnictwie, gdzie stosuje się ją przy tworzeniu dzwonów, jest stosowana w przemyśle oraz elektrotechnice. Co ciekawe, cynę znano już w czasach średniowiecza. Wówczas miała zastosowanie głównie w wytapianiu różnych przedmiotów, z uwagi na swoje odpowiednie do tego właściwości
Metody cynowania – jakie wyróżniamy?
Cynowanie można przeprowadzić z zastosowaniem jednej z kilku znanych metod. Każda z nich znajduje zastosowanie w konkretnych miejscach i czynnościach. Wyróżniamy cynowanie natryskowe, czyli tzw. metalizację. Kolejne jest cynowanie ogniowe, które polega na zanurzeniu kawałka metalu w stopionej cynie, aby mogła go w całości pokryć. Trzecim rozwiązaniem jest cynowanie kontaktowe – tutaj zachodzi konieczność zanurzenia materiału w specjalnej kąpieli przygotowanej ze związków cyny – tę metodę wykorzystuje się w celu chronienia przed korozją garnków kuchennych czy konserw. Na koniec zostało jeszcze cynowanie z wykorzystaniem metody osadzania elektrolitycznego, która może być wykonana w procesie anodowanym lub katodowym.